De Nederlandse landgeit
De Nederlandse landgeit werd vroeger gehouden door arme landarbeiders voor de melk en het vlees. De geit werd ook wel “werkmanskoe”of “arme lui’s” koe genoemd.
In 1971 was deze geit bijna uitgestorven. Onder andere door een uitgekiend fokprogramma van Stichting Zeldzame Huisdierrassen is de Nederlandse landgeit als ras gered.
Het is een middel groot stevig dier met korte poten. Een sober ras wat goed bestand is tegen een kouder klimaat.
De bokken ( mannetjes) van dit ras vallen op door hun enorm grote hoorns, welke zich eerst naar achter en later zijdelings waaiervormig krommen. De bokken hebben meestal ’n bokkenpruik, een wipneus en een sik. De lichaamsbeharing is afhangend en lang. De geiten ( vrouwtjes) zijn minder opvallend gehoornd. De kortere hoorns zijn iets gekromd en buigen achterwaarts. Ze hebben een kortere kop, een sikje en hebben meestal een kortere beharing.
De kleur is overwegend bont. Dat wil zeggen wit met vlekken in de kleuren zwart, blauw of bruin of een menging daarvan. Daarnaast komen ook witte, zwarte en beige dieren voor.
